Rozdział 1 - Cel : Buenos Aires

*****W samolocie *****

                                            Violetta

Jeszcze chwile rysowałam w moim pamiętniku i zamyśliłam się .
 -Violetto ! Violetto ! - krzyczał mój tata . Nie był zadowolony z tego że go nie słucham.
 - Taak Tato ? Przepraszam , zamyśliłam się .- w końcu mu odpowiedziałam .
 - Ty ciągle o czymś myślisz. Ciekawi mnie o czym ? Mam nadzieje że żaden chłopak nie zamotał ci w głowie .
-Tato jaki chłopak ? Przecież ja jestem zamknięta jak jakaś księżniczka w wieży . Nie mam przyjaciół a co dopiero chłopaka ! - nie mogłam wytrzymać . Zawsze taki był - niby to dla mojego dobra ale ja nie widzę tu nic dobrego .
 - Violetto , ile razy ci mówiłem żebyś nie odzywała się tak do mnie ?
 - A ile razy ja ci mówiłam że chce iść do normalnej szkoły ?
 - Zakończy tą rozmowę która prowadzi do nikąd.- powiedział . Chyba się trochę uspokoił.
 - Może masz rację - chociaż i tak nie ma , po prostu wolę uniknąć tej kłótni .
 - Porozmawiajmy o przyjęciu urodzinowym , które szykuje Jade.
- Znowu się zaczyna ! - mam tego dość - Co Jade wie o przyjęciu dla 17- nastolatki . Co ?
 - Ona chce dla ciebie jak najlepiej - nie chce go ranić , ale mógłby przejrzeć na oczy co to Jade.
- Dobra porozmawiamy później , teraz idę po wodę . Przynieść ci ?
 - Nie , dziękuje , pospiesz się , dobrze ?
 - Dobrze tato , dobrze . - Wzięłam swój pamiętnik i ruszyłam po wodę. Gdy szłam zamyśliłam się i przewróciłam . Pomógł mi chłopak. Miał cudowny uśmiech .
- To chyba należy do ciebie Violetto - powiedział i podał mi mój pamiętnik . Zdziwiłam się skąd zna moje imię .
- Dziękuje , yyy ... - nie widziałam co powiedzieć - skąd znasz moje imię ?
- Jest napisane na pamiętniku - powiedział.
-A no tak - zrobiło mi się głupio - Jestem ostatnio głową w chmurach , przepraszam.
- Nie masz za co , naprawdę - był naprawdę miły - Jestem Leon Verdas .
 - Cześć miło mi cie poznać . - Naprawdę miło ... Chyba się nie zakochałam ?

                                          German  

- Co ona tak długo robi ? - powiedziałem sam do siebie i odwróciłem się w kierunku stoliku z wodą . Zobaczyłem moją córkę z jakimś chłopakiem . - Nie no to szczyt wszystkiego . Najchętniej podszedłbym tam i zrobił co należy , ale nie mogę zrobić sobie wstydu przy ludziach , a co najważniejsze Violetcie - była by bardzo zła , a ja chce dla niej jak najlepiej ... Musze się powstrzymać -Ciągle gadałem do siebie .
 - Przepraszam proszę pana stało się coś ? Jestem psychologiem . - powiedziała kobieta siedząca obok mnie.
- Nie dlaczego pani tak sądzi ?- spytałem zły . Czy ona uważa mnie za wariata ?
- Przepraszam , mówił pan sam do siebie , więc pomyślałam ... - nie dałem jej dokończyć.
- Niech pani nie myśli ! - może nie zabrzmiało to najlepiej , ale miałem jej dość.

                                           Leon

- Mi też miło cię poznać - powiedziała Violetta . Miała piękny uśmiech , oczy i ... wszystko . Zakochałem się ? Nie to niemożliwe , przecież mam dziewczynę .
- Może wymienimy się numerami ? Chciałbym cię jeszcze zobaczyć albo usłyszeć .
- Jasne - odpowiedziała , ale wtedy ktoś ją zawołał :
- Violetto chodź już  - to pewnie jej ojciec.
- Przepraszam muszę już iść . - powiedziała .
-Szkoda , może będziemy się widzieć po wylądowaniu w Buenos Aires i wtedy pogadamy - Chciałem żeby tak było .
- Może - Chyba ona nie chce mnie zobaczyć tak jak ja jej - pomyślałem . Trudno ...
- No to cześć - powiedziałem
- Albo do zobaczenia - Po tym pomyślałem że może jednak mam szanse.

                                         Violetta

- Violetto , no chodź już - ciągle mnie wołał. Czasami był nie do zniesienia .
- Idę już , idę ... - poszłam z niechęcią . Mam nadziej że zobaczę jeszcze Leona Verdasa ... Coś mi mówi to nazwisko , ale nie mogę sobie przypomnieć , chyba już gdzieś je słyszałam ...



I jak podoba się  ? mam nadzieje że tak jutro dodam nowy , piszcie czy fajny , czy długi a może krótki . Dawajcie też pomysły . Liczę na Was . Buziaki <3

Dodawajcie komentarze . plisss :) Nie chce usuwać mojego bloga ...